FRL พวงหรีด : ความโศกเศร้า
การรับมือกับความโศกเศร้า
.
ความเศร้าไม่ใช่ความอ่อนแอ แต่เป็นการตอบสนองตามธรรมชาติต่อการสูญเสีย เป็นความทุกข์ทางอารมณ์ เมื่อบางสิ่งที่คุณรักถูกพรากไป ไม่เป็นอะไรเลยถ้าคุณกำลังเศร้าและอยากร้องไห้ออกมา จิตแพทย์และนักจิตวิทยามักจะแนะนำให้เราปล่อยมันออกมามากกว่าการเก็บไว้ เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องธรรมชาติและเป็นเรื่องที่ปกติมาก ๆ ดังนั้นไม่ต้องอายกับความรู้สึกของตัวเอง หากเราสูญเสียคนที่เรารักไปแต่ไม่มีความโศกเศร้าเลย นั่นต่างหากที่เป็นเรื่องผิดปกติ มันจะดีกว่าถ้าเรายอมรับว่าเราเศร้าทำให้เราสามารถจัดการมันได้ดียิ่งขึ้น
.
กระบวนการของความเศร้า
ในปี 1969 อลิซาเบท คูเบอร์-รอส จิตแพทย์เชื้อสายสวิสอเมริกัน ได้ศึกษากระบวนการของความเศร้าจากผู้ป่วยระยะสุดท้ายจนสรุปออกมาเป็น “ห้าขั้นตอนของความโศกเศร้า”
การปฏิเสธ : “สิ่งนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นกับฉัน” ขั้นตอนแรกหลายคนมักปฏิเสธและไม่เชื่อว่า “เหตุการณ์” จะเกิดขึ้นกับเราได้
ความโกรธ : “ทำไมต้องเกิดกับฉันด้วย!” ขั้นตอนที่สองโกรธต่อสิ่งต่าง ๆ เท่าที่จะโกรธได้ เพราะเธอ เพราะคนนั้น เพราะฟ้าฝน หรือเพราะสิ่งศักดิ์สิทธิ์
การเจรจาต่อรอง : “ถ้าฉันหายจากโรคได้ ฉันจะ……” ขั้นตอนที่สามเราอยากจะต่อรองกับอะไรก็ตามที่สามารถทำให้เราหลุดพ้นจากเหตุการณ์นั้น ๆ ได้
การซึมเศร้า : “ฉันเสียใจเกินกว่าจะทำอะไรได้” ขั้นตอนที่สี่ ความเศร้าจะทำให้เราไม่อยากทำอะไรเลย
การยอมรับ : “ฉันยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น” ขั้นตอนที่ห้า สุดท้ายแล้วในเมื่อมันเกิดขึ้นและเราไม่สามารถย้อนอดีตได้ เราจึงทำได้เพียงยอมรับมันเท่านั้น
.
หากเรากำลังเผชิญกับสิ่งเหล่านี้หลังจากการสูญเสีย นักจิตวิทยาอยากให้คุณรู้ว่าสิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องปกติตามธรรมชาติ อย่างไรก็ตามขั้นตอนเหล่านี้เป็นเพียงโครงร่าง เราอาจจะเกิดความรู้สึกสลับขั้นตอนก็ได้ หรือไม่จำเป็นต้องมีครบทุกขั้นตอนเพื่อให้หายจากความเศร้า ดังนั้นอย่ากังวลว่าเรา “ควร” รู้สึกอย่างไรหรือ “ควร” อยู่ในขั้นตอนใด “ความโศกเศร้าของเราเป็นปัจเจกเช่นเดียวกับชีวิตของเรา” อลิซาเบทกล่าว
.
ดูแลตัวเองยามทุกข์
เมื่อเราเศร้า การดูแลตัวเองจึงเป็นสิ่งที่สำคัญมากที่สุด สิ่งที่จะทำให้คุณผ่านช่วงเวลาเหล่านี้ไปได้คือ
.
ยอมรับและเผชิญกับความรู้สึก
แม้เราสามารถเก็บความเศร้าได้ แต่เราไม่สามารถเก็บมันได้ตลอดไป และการหลีกเลี่ยงมันก็ยิ่งทำให้กระบวนการเศร้ายาวนานยิ่งขึ้นและอาจนำไปสู่โรคแทรกซ้อนอื่น ๆ เช่น ภาวะซึมเศร้า โรควิตกกังวล การใช้สารเสพติดหรือปัญหาสุขภาพทางกาย
.
แสดงความรู้สึกของเราอย่างเป็นรูปธรรมและสร้างสรรค์
การดื่มเหล้าเพื่อลืมความเศร้าชั่วครู่ไม่ได้ช่วยอะไร การโกรธและโมโหคนรอบข้างจะยิ่งทำให้คุณรู้สึกแย่ เพราะฉะนั้นจะดีกว่าถ้าคุณระบายความเศร้าไม่ว่าจะด้วยการเขียน วาดรูป หรือแม้แต่การถ่ายรูปก็ยังสามารถช่วยให้คุณสบายใจได้มากกว่าเดิม
.
พยายามรักษางานอดิเรกและความสนใจของเรา
มีความสบายใจกับกิจวัตรประจำวันและการกลับไปทำกิจกรรมที่ทำให้เรามีความสุขพร้อมกับเชื่อมโยงเรา ให้รู้จักใกล้ชิดกับผู้อื่นมากขึ้นทำให้เราสามารถรับมือกับความสูญเสียและบรรเทาความเศร้าได้
.
อย่าให้ใครมาบอกว่าเรารู้สึกอย่างไร และอย่าบอกตัวเองด้วยว่าต้องรู้สึกอย่างไร
ความเศร้าและความรู้สึกเป็นของเราเอง และไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าเราสามารถก้าวต่อไปหรือเอาชนะมันได้แล้ว ปล่อยให้ตัวเองรู้สึกอะไรก็ได้ที่เรารู้สึกโดยไม่ต้องลำบากใจ ไม่เป็นไรที่จะโกรธ ตะโกนใส่ฟ้า หรือนอนร้องไห้ หัวเราะในช่วงเวลาที่เราสบายใจและปล่อยวางเมื่อคุณพร้อม
.
วางแผนล่วงหน้าสำหรับ “สิ่งกระตุ้นความเศร้า”
เช่นวันครบรอบ สิ่งของ หรือเหตุการณ์ที่ทำให้เรานึกถึงวันเก่า ๆ เตรียมพร้อมสำหรับอารมณ์แปรปรวน และรู้ว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นเรื่องปกติอย่างสมบูรณ์
.
ดูแลสุขภาพร่างกายของเรา
จิตใจและร่างกายนั้นเชื่อมต่อกัน เมื่อร่างกายเราแข็งแรงก็จะสามารถรับมือกับอารมณ์ทางจิตใจได้ดีขึ้น ต่อสู้กับความเครียดและความเหนื่อยล้าด้วยการนอนหลับพักผ่อนให้เพียงพอ รับประทานอาหารที่เหมาะสมพร้อมกับออกกำลังกายควบคู่ไปด้วยอย่างสม่ำเสมอ
.
สุดท้ายแล้วดังที่อลิซาเบทกล่าวไว้ว่า “ความโศกเศร้าของเราเป็นปัจเจกเช่นเดียวกับชีวิตของเรา” ดังนั้นไม่มีใครบอกวิธีที่ดีที่สุดและเหมาะกับเราที่สุดได้ มีแค่เราเท่านั้นที่รู้ว่าสิ่งใดที่เหมาะสมและสบายใจ แต่ขอให้เรารู้ว่าความเศร้านั้นเป็นเรื่องปกติตามธรรมชาติ การยอมรับและเผชิญหน้าคือขั้นแรกสุดที่จะทำให้ชีวิตของเราเดินต่อไป
.